Als ik op vakantie ben probeer ik altijd iets te vinden
waar ik blij van wordt, het liefste zo echt en authentiek mogelijk.
Aangezien de Bretonners niet zo modebewust zijn hoefde ik niet te shoppen voor m'n garderobe ;).
De marktjes zijn er wel heerlijk. Je vindt er altijd wel een fourniturenkraam met oude bandjes en kantjes of een wol/ stoffenwinkeltje, met een bijbehorend oud vrouwtje. (foto: bandjes, stofje).
In deze streek kwam ik weinig Brocantes tegen, maar degene die we wel, per ongeluk, tegenkwamen (stoooooop, ik zie een Brocante!),
waren geweldig. En dan overdrijf ik niet. Er was zoveel(betaalbaar) moois, dat ik het niet meer wist. Gelukkig kwam ik, na wat bezinnig, weer wat tot bedaren en kocht ik gelukkig toch wat. (foto: de bordjes, vogelbeeldjes, kantenkleedjes).
En dan de supermarché's, daar worden we allemaal zo blij van.
Ik weet niet in hoeveel we er geweest zijn, maar ik geloof dat we ze allemaal hebben gehad.
De oudste kun je loslaten op de kantoorafdeling, de jongste bij knutselspullen, mijn liefje bij alles wat eetbaar is en mij...
bij eigelijk alles wat anders is als bij ons. (foto: bollen touw, maar ook potjes jam en chocolade die ze niet bij ons verkopen, de laatste 2 niet op de foto).
Maar m'n mooiste vondsten haalde ik uit de natuur, helemaal voor niets. Zoals de schelpen en stenen van ons strandje, de bloemen en varens van de camping (die ik droogde).
Op één van onze rondritjes langs de kust kwamen we langs een schilderachtig schuurtje met daarvoor gelegen een bootje. Het was écht een plaatje. Het huisje had de mooiste blauw en groentinten, het was precies goed afgebladerd, ik kon niet stoppen met foto's maken...(zie Instagram).
De meiden begrepen er niets van, zo'n krot wat vind je daar nou aan?! Tja, je snapt het, of je snapt het niet hè ;)
Achter het huisje lagen een heleboel planken, de meesten groot, maar ook een paar perfecte maten precies voor mij. Eerst een heleboel geroep uit de auto; dat kan niet, wat denken ze wel, je bent een dief!!! Maar ja als ik me wat van hun moet aantrekken...
dus ik als keurig meisje nam er toch een paar, wel heel onopvallend, mee voor thuis. (foto: de plankjes in het midden).
En nu is mijn goede-vakantie-voornemen om wat mijn vondsten te gaan doen, ik wil heel graag wat meer in huis bezig zijn...en ja dat betekent dat ik de komende tijd wat minder zal bloggen.
Je kunt me wel gewoon blijven volgen op Instagram, daar zal ik je op de hoogte houden van de vorderingen!
Liefs,
Anique
xxx
Ps. Op Instagram maakte ik nog andere Bretonse collages...
Wat was het weer fijn om weer in Bretagne te zijn. We zijn er vaker geweest en iedere keer voelt het als thuiskomen. Misschien omdat het net zoiets is als het Noorden van Nederland?!(waar ik ben opgegroeid, als ik dat nog niet verteld had ;))
De gemoedelijke sfeer, relaxte mensen... en natuurlijk de prachtige kusten!
Vorig jaar waren we in de Ardêche, de camping en het gebied waren prachtig, maar het was net of dat we in Nederland op vakantie waren. Dus deze keer was het mijn missie om iets 'Fransers' te vinden (voor mijn liefje), maar toch met voorzieningen (voor de meiden) op een mooi plekje (voor mij).
Wie mij een beetje op Instagram volgt, zal gelezen hebben dat ik behoorlijk geblesseerd was aan mijn heup/rug vlak voor de vakantie. Niet erg handig voor als je gaat kamperen, tja hoe kon ik dat weten in januari?!
Medicijnen hielpen weinig tot niets. Bewegen ging, zitten ging, maar opstaan ging niet. Ik werd al gekscherend 'oud vrouwtje'genoemd...
tja ik moest er maar om lachen :)
Het was niet anders, er zat niets anders op dan te leven met de dag en kijken wat zou gaan en wat niet, vooral maar niet te veel willen.
En dat bleek wel de truc te zijn, want de heenweg ging goed, het werd niet beter, maar ook niet slechter. De meiden zijn sterker dan ik,(hebben ze nog wat aan die zware turnkrachttraing) en hebben flink meegeholpen met uitpakken en de tent opzetten. Dan slapen op een luchtbed; dat ging ook prima, zolang ik alles maar rustig aan deed.
De eerste camping in Noord Bretagne was een plaatje, aan de kust met een heerlijk rustig plekje. Een mix van Fransen en Engelsen en een paar Nederlanders. Een mooi zwembad, een trampoline, gratis WiFi, helemaal goed! We maakten wat rondritjes, zochten mosselen en lazen sinds lange tijd weer eens een boek.
Het begon goed met het weer, maar na een paar dagen werd het wat minder. Gelukkig lag de tweede camping in het zuiden van Bretagne waar het meestal wat zonniger is.
Alhoewel deze Kasteel-camping een stuk groter en massaler was, hadden we een heerlijk rustig plekje aan de rivier. Weer gelukt!
Er was zoveel te doen voor de meiden dat ze er wel een maand zoet konden zijn!
Op één van de mooiste dagen zwommen ze voor het eerst in de zee met golven, lazen ze ook weer eens een boek en terwijl zij het boomklimpark onveilig maakten (ik mocht geen gekke dingen doen van de fysio), haakte ik weer eens wat.
Kortom de methode 'niet te veel willen' en 'geen gekke dingen doen', deed me eigenlijk heel goed. Ik merkte dat als ik het rustig deed, ik eigelijk best veel kon!
Dus eigelijk was dit een hele leerzame les voor mij, niet alleen voor de vakantie, maar ook in het dagelijks leven, waar ik best veel met deadlines en stress te maken heb.
Mijn nieuwe motto is dan ook STRESS LESS!
Nu de uitdaging om het gelijk in de praktijk te brengen, want ondertussen dat ik aan dit blog bezig ben, heb ik er al weer een weekje werken op zitten...
Hebben jullie ook een fijne vakantie gehad?
Ondertussen droom ik al weer over een nieuwe bestemming voor volgend jaar, dan hopen op mooier weer...tja niet alles valt te regelen, je hebt het er maar mee te doen (nog zo'n waar motto ;).
Liefs,
Ax
Ps. Dit zijn foto's die ik nog niet eerder op Instagram plaatste,
wil je meer zien van mijn vakantie, kijk dan eens op @kleinmaarfijn_anique
O ja, je kunt dan gelijk ook zien hoe de slinger erbij hing!
